Ingerman, Sandra & Llyn Roberts – Door het duister

We krijgen allemaal te maken met perioden van lijden en verlies – de donkere nachten van de ziel. Dan komen we terecht op onbekend terrein, waar we elk gevoel van richting kwijt zijn en geen routekaart of kompas tot onze beschikking hebben om het pad weer te kunnen vinden. Dan voelen we ons door alles en iedereen verlaten. Anders dan in vroeger tijden zijn er vrijwel geen elders meer die ons door de initiaties en uitdagingen van het leven heen kunnen begeleiden naar transformatie en groei.

In Door het duister nemen sjamanen Sandra Ingerman en Llyn Roberts deze rol op zich. Ze delen persoonlijke ervaringen en metaforische verhalen over dieren, planten, bomen en andere aspecten van de natuur. Deze laten ons zien hoe we een pad door het duister kunnen banen door de natuur te omarmen als gids en heler. Hoe we in onze ware kracht kunnen gaan staan en zo onze grootste uitdagingen tegemoet kunnen treden met moed en liefde.

Mijn recensie:

Het mag duidelijk zijn dat dit boek door sjamanen geschreven is. Dat herken ik in de manier waarop Sandra en Llyn mij meenemen in hun verhalen en laten kennismaken met allerlei aspecten van de natuur. Ze gebruiken de natuur in al haar facetten om de helende krachten ervan toe te passen om trauma’s te verwerken en ze te helen. Het mooie vind ik dat ze niet zozeer spreken over trauma’s maar dat het initiaties en uitdagingen zijn. Initiaties die ons inzichten geven, waaruit we een les kunnen halen, die ons doen groeien, maar ook helen. Het ene hoofdstuk sprak mij meer aan dan het ander, ik heb nu eenmaal meer met een zwarte jaguar dan een jeneverbesstruik. Maar dit boek geeft juist vele voorbeelden en manieren, verhalen ter herkenning, om jouw manier te vinden waarmee je jezelf kan helpen. En dan niet door alles in het licht te zetten, maar door juist het duister te betreden, het te beleven en ervaren en zo de kracht van het donker tot je te nemen. Mooi om over hun leven te lezen, hun belevenissen, hun pad, en hoe ze de aspecten van de natuur zelf toegepast hebben. Ieder hoofdstuk heeft een praktijkuitleg, mooie meditatie of visualisatie, schrijven of gewoon liggen op de grond om te genieten van de helende krachten van Moeder Aarde, haar hartslag te horen. Vragen die je jezelf kan stellen ter reflectie. Sommige oefeningen zijn erg fijn en eenvoudig om te doen.
Zoals ik al zei, het hoofdstuk over de zwarte jaguar heeft mij het meest geraakt, of misschien moet ik wel zeggen… het raakte iets in mij aan. Dus ik zat ook op een avond met een bergje sesamzaadjes op een doek buiten een ritueel te doen. Mooi, dat heeft nog een vervolg.
Mooi toch ook hoe een boek steeds weer dingen aanraakt, dingen losmaakt, of juist helpt innerlijk op te ruimen, inzichten brengt en ideeën, zaken van een andere kant laat zien en belicht.